نماینده ولی‌فقیه در استان قزوین در جلسه تفسیر نهجالبلاغه: عالمان ربانی صاحب حکمت هستند و علم آن ها اثرگذار و هدایت گر است
نماینده ولی‌فقیه در استان قزوین گفت: امام علی (ع) در نهجالبلاغه علما را به دو دسته تقسیم می‌کنند که یک دسته عالمان ربانی هستند و حضرت تأکید می کنند که همه ما به وجود آن ها نیازمند هستیم.
آیت‌الله عبدالکریم عابدینی در جلسه تفسیر نهجالبلاغه که در مسجد امام خمینی (ره) برگزار می‌شود، با بیان خلاصه‌ای از مبحث جلسه گذشته، اظهار کرد: امام علی (ع) فرموده: «وَ قَوِّهِ بِالْيَقينِ» یعنی «دلت را نیرومند و قوی کن، اگر دلت ضعیف بماند همانند اهل نفاق مریض می‌شود.»
وی با بیان راهکارهایی برای رسیدن به یقین، تصریح کرد: خدای متعال فرموده: آنقدر عبادت کنید تا به عبادت برسید و یقین را در عبادت جستجو و پیدا کنید؛ نماز، ذکر و روزه جزء اعمال عبادی محسوب می شوند.
امام‌جمعه قزوین گفت: اگر بدون معرفت به ذات باری‌تعالی اعمال عبادی انجام شوند، به یقین دست پیدا نخواهیم کرد اما اگر ذکر و اعمال عبادی را به خوبی درک کنیم و پایِ معرفتی که از این راه به دست می‌آوریم، بایستیم، قطعاً به یقین دست پیدا خواهیم کرد.
نماینده ولی‌فقیه در استان قزوین خاطرنشان کرد: اگر ذکر‌ها را به خوبی درک کنیم به معرفت دست پیدا خواهیم کرد و انسان با تکیه بر این نگاه معرفتی به یقین دست پیدا می‌کند و به مرور زمان صاحب دلی نورانی، عقلی روشن و فهمی عمیق می‌شود.
وی با بیان این‌که یقین به سه نوع علم‌الیقین، عین‌الیقین، حق‌الیقین تقسیم می‌شود، افزود: عین الیقین مرحله ای است که حضور خدا را بفهمیم و درک کنیم و قیامت را کاملاً باور کنیم و در مرحله نهای باید رابطه مان با خدا، قیامت و وحی صمیمانه تر بشود و صمیمانه تر یعنی به مرحله حق الیقین برسیم.
آیت‌الله عابدینی اضافه کرد: مؤمن باید خود را در آتش عشق خدا قرار دهد تا حرارت عشق الهی، منیت او را ذوب کند، جهل و نادانی او را بسوزاند، ریا و تظاهر را از بین ببرد و در نهایت بنده‌ای خالص شود و این همان مرحله حق الیقین است و ما نیز همواره باید به دنبال این معنا باشیم.
امام‌جمعه قزوین ادامه داد: اگر خودمان را در مسیر حق‌الیقین قرار دادیم، هر قدمی که بر می‌داریم قلبمان قوی‌تر و شوق قدم های دیگر در ما به وجود می‌آیند.
وی اظهار کرد: امام علی (ع) در ادامه فرموده‌اند: «نَوِّرْهُ بِالْحِكْمَةِ»، پس از مرحله یقین انسان نیازمند نور است، چراغ مورد نیاز دل، حکمت است.
نماینده ولی‌فقیه در استان قزوین در بخش دیگری از سخنان خود، اظهار کرد: علم به معنای دانش است، دانش همانند کتابی است که انسان آن را می‌خواند و علم پیدا می‌کند، این علم خیلی خوب است اما انسان از این راه به نقطه کمال دانش و علم دست پیدا نمی‌کند.
آیت‌الله عابدینی تصریح کرد: علمِ آکادمیک، می تواند مفید و یا مضر باشد، اگر علم همیشه مفید بود و هیچ ضرری برای انسان به همراه نداشت، هیچگاه نمی‌گفتند: «العلم هو الحجاب الاکبر» یعنی «خیلی وقت‌ها علم بزرگ‌ترین حجاب است.» یعنی خیلی وقت‌ها علمی که قرار است فهم ما را زیاد کند، برای ما حجاب ایجاد می‌کند.
وی بیان کرد: اگر علم همه جا مفید باشد، به ما نمی‌گفتند دعا کنید و بگویید: «اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ نَفْسٍ لا تَشْبَعُ وَ مِنْ قَلْبٍ لا يَخْشَعُ وَ مِنْ عِلْمٍ لا يَنْفَعُ» یعنی «خدايا به تو پناه می آورم از نفسى كه سير نمی‌شود و از دلى كه بيم برنمی‌دارد و از علمی كه سود نمی‌بخشد.»
امام‌جمعه قزوین گفت: نباید علم باعث غرور و تکبر در انسان شود و به واسطه آن خودمان را بالاتر از دیگران ببینیم، اگر انسان به واسطه بهره‌مندی از علم، متکبر شود، به مسیری اشتباه رفته و این علم هیچگاه برای انسان مفید نخواهد بود.
نماینده ولی‌فقیه در استان قزوین یادآور شد: امام علی (ع) در خطبه 87 نهج البلاغه (دشتی)، علما را به دو دسته تقسیم می‌کند، یک دسته عالمان ربانی هستند، حضرت تأکید می‌کنند که همه ما به وجود آن ها نیازمند هستیم.
وی خاطرنشان کرد: محبوب‌ترین بندگان نزد خدا کسانی هستند که سوار بر نفس خود هستند، نفس از نعمت‌های خداست اما زمانی می‌تواند برای انسان مفید واقع شود، که انسان بر آن مسلط شود.
آیت‌الله عابدینی اظهار کرد: امام علی در قسمت دیگری از خطبه 87 می فرماید: گروه دیگری هم داریم که خود را عالم می‌دانند اما عالم نیستند. عالمان ربانی صاحب حکمت هستند اما این گروه از حکمت بی‌بهره‌اند و این موضوع سبب می‌شود خود را بالاتر از دیگران بدانند، آن‌ها جهالت‌ها و ضلالت‌ها را در خود جمع کرده‌اند و بندگان خدا را به دام می‌اندازند.
امام‌جمعه قزوین تصریح کرد: خداوند فرموده: کسانی که دوست دارند فحشا و بدی در بین مؤمنان رواج پیدا کند، دچار عذابی دردناک در دنیا و آخرت خواهند شد و آن‌ها در همین دنیا نیز دچار گرفتاری می‌شوند و خداوند به آن‌ها مهلت نمی‌دهد.
وی بیان کرد: علمی که از حکمت است، نورانیت، هدایت و تأثیرگذاری در دلها را در خود دارد اما علمی که از حکمت فاصله دارد از این حقایق بویی نبرده است.