امام جمعه قزوین در جلسه اخلاق حوزه علمیه خواهران گفت: هیچ چیز نمی‌تواند مانع خیر و فضل خدا شود.
آیت‌الله عبدالکریم عابدینی در جلسه اخلاق حوزه علمیه خواهران (۱۴ آذر ۱۴۰۱) اظهار کرد: خداوند در آیه 3 سوره فرقان می‌فرماید «وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً لَا يَخْلُقُونَ شَيْئًا وَهُمْ يُخْلَقُونَ وَلَا يَمْلِكُونَ لِأَنْفُسِهِمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا وَلَا يَمْلِكُونَ مَوْتًا وَلَا حَيَاةً وَلَا نُشُورًا»، یعنی مشرکان آمدند به جای خدا معبودهای دیگری را اتخاذ کردند، آبرو گذاشتند، وقت گذاشتند، گاهی مال و فرزندانشان را نیز در این راه فدا کردند.
«آلِهَةً» جمع الهه به معنای معبود است، این کلمه مقام و منزلتی بالاتر از ربّ دارد، فرعون در ابتدا ادعای ربوبیت کرد، سپس کم‌کم تهدید کرد و به موسی گفت اگر غیر از من حرف از الهی بزنی تو را در زندان مخصوص می‌اندازم.
حال این معبودها نه تنها هیچ چیز نیافریده بودند بلکه خودشان ساخته شدۀ دست دیگران بودند، قرآن هم مشرکان را سرزنش می‌کند و می‌گوید آیا شما چیزهایی را که به دست خودتان تراشید‌ه‌اند می‌پرستید؟
در این آیه خداوند می‌فرماید معبودهایی که شما آن‌ها را خدا می‌دانید، حتی برای خودشان هم نمی‌توانند جلوی ضرری را بگیرند و یا نفعی را جلب کنند، چه برسد به اینکه بخواهند برای شما کاری کنند.
بت‌ها منحصر به مشرکان نیستند، اکنون نیز این مسأله را داریم، بت یک نفر ممکن است هواهای نفسانی باشد، بت یک نفر ممکن است یک شخص دیگری باشد که گوش او را برای فهمیدن و چشمش را برای دیدن کور می‌کند، در این صورت بصیرت شخص از بین می‌رود، چقدر آدم‌ها اکنون گرفتار این موارد هستند.
ممکن است یک حزب برای یک نفر بت باشد، هر چه آن حزب بگوید به آن عمل کند، هر چه به او بگوییم حرف خدا غیر از حرف‌های این حزب است به گوشش نرود، یک نفر ممکن است رئیسش بت او باشد، یک نفر ممکن است مقامش بت او باشد، بنابراین این آیات مربوط به اعماق تاریخ نیست بلکه مربوط به همه دوران‌هاست.
گاهی چقدر آبروها ریخته می‌شود، دروغ‌ها گفته می‌شود، آدم‌ها زیر پا گذاشته می‌شوند، تهمت‌ها زده می‌شود، تا برخی‌ها یک نفر را پس بزنند و خودشان جای او بنشینند، این یعنی مقام بت اوست.
آیه 16 سوره رعد به فهم آیه 3 سوره فرقان کمک می‌کند، خداوند در این آیه به پیامبر (ص) می‌فرماید بگو ربّ آسمان‌ها و زمین چه کسی است؟ شما غیر خدا را برای نگهبانی و یاری خود گرفتید، در حالی که آن‌ها قادر به سود و زیان خود هم نیستند.
خداوند در ادامه این آیه می‌فرماید ای پیامبر (ص) به آن‌ها بگو آیا چشم نابینا و دیده بینا یکسان است؟ آیا تاریکی و نور برابر است؟ فقط خداست که می‌تواند ضررها را از شما دور کند و به شما سود برساند، اگر تمام مخلوقات را بنگرید می‌بینید که همه را خدا آفریده است.
آن‌هایی که غیر خدا را به عنوان خدا قرار می‌دهند، اگر بخواهند بر رفتار و کردار خود سماجت کنند با قهر خدا روبه‌رو هستند.
خداوند در آیه 76 سوره مائده خطاب به پیامبر (ص) می‌فرماید به بت‌پرستان بگو غیرخدایی را می‌پرستید که مالک هیچ سود و زیانی نسبت به شما نخواهد بود؟ فقط خدا شنوای داناست، این خدا خوب می‌داند چه چیزی برای بنده خوب است و چه چیزی خوب نیست.
خداوند در آیه 88 سوره قصص می‌فرماید هرگز دیگران را به خدایی نخوان، جز خدای یگانه هیچ خدایی نیست، هر چیزی جز ذات الهی نابود است، مبادا دنبال دیگری بروید، وقتی قیامت می‌شود فقط شما و خدا می‌مانید، اگر دنبال غیر رفته باشید جز شرمندگی و روسیاهی چیزی ندارید.
وقتی برخی آیات را در کنار هم قرار می‌دهیم، امیدمان به حقانیت خدا افزایش پیدا می‌کند و امیدمان از دیگران قطع می‌شود، خداوند در آیه 17 و 18 سوره مبارک انعام می‌فرماید اگر از ناحیه خدا یک ضرر و زیانی متوجه بنده خدا شود آیا کسی می‌تواند این ضرر را بردارد؟
هیچ چیز نمی‌تواند مانع خیر و فضل خدا شود
هیچ کسی نمی‌تواند چنین ضرری را کنار بزند و از میان بردارد، حال اگر خدا بخواهد به یک بنده‌ای خیر برساند کسی نمی‌تواند جلوی آن را بگیرد، این نگاه توحیدی در بحث خیر و شر است، اگر در بحث نفع و ضرر حواس انسان‌ها از این دیدگاه پرت شود، با قهر خدا مواجه می‌شوند.
در کنار این آیات، آیه 107 سوره یونس را می‌بینیم، خداوند در این آیه می‌فرماید اگر خدا بخواهد به کسی خیری عنایت کند هیچ چیز نمی‌تواند فضل خدا را کنار بزند، خیر را خدا به هر بنده‌ای بخواهد می‌رساند، خداوند غفور و رحیم است.
همچنین خداوند در آیه 2 سوره مبارک فاطر می‌فرماید اگر خدا بخواهد رحمت خود را شامل حال کسی بکند، هیچ کس نمی‌تواند از این کار جلوگیری کند، اگر خدا نخواهد رحمتی را شامل حال کسی بکند، بعد از او هیچ رساننده رحمتی وجود نخواهد داشت، اوست که عزیز و رحیم است.
خداوند در آیه 39 و 40 سوره فاطر می‌فرماید ما انسان را خلیفه خودمان در زمین قرار داده‌ایم، یعنی قرار نیست حیوانات اسماءالحسنای خدا را تجلی ببخشند بلکه باید اسم خدا در جان انسان‌ها تجلی پیدا کند، اسماءالله در رسول خدا (ص)، فاطمه زهرا (س)، امیرالمؤمنین (ع)، ائمه اطهار (ع) و بندگان صالح خدا با توجه به تناسب و ظرفیت تجلی پیدا می‌کند.
خسارت کفر اعتقادی و کفر عملی فقط متوجه کافر است
وی خاطرنشان کرد: خداوند در آیات پایانی سوره فاطر می‌فرماید اگر کسی کفر اعتقادی و کفر عملی بورزد، به خودش ضرر می‌زند و آن کفر علیه خودش می‌شود، خداوند می‌فرماید کافران کاری می‌کنند که کفرشان به آن‌ها خسارت می‌زند، خسارتش هم این است که برای مثال وقتی قرآن می‌خوانند هیچ چیزی از آن نمی‌فهمند، یعنی زیرساختی برای پذیرش آیات قرآنی در آن‌ها نیست.
خداوند در این آیات می‌فرماید کافران که خدا را رها کرده و بت‌ها را می‌پرستند، این بت‌ها چه چیزی را در زمین آفرید‌ه‌اند؟ آیا شراکتی در خلقت آسمان‌ها داشته‌اند؟ آیا این‌ها کتابی را فرستاده و پیغمبری را مبعوث کرده‌اند؟
خداوند در این آیات می‌فرماید ظالمان هر چه به هم می‌گویند فریب است، یعنی اگر برای خودشان شأن قائل می‌شوند و خودشان را مهم نشان می‌دهند، فقط فریب است.